dimarts, 9 d’octubre del 2007

¿Estudias o trabajas?

La expresión ha perdido vigencia. Ya no sirve para ligar. Y eso que en mi época ya era tonta la pregunta.
Los jóvenes de ahora prefieren abordar preguntando cualquier otra cosa. Y no me extraña.
Nuesta juventud descubre amargamente que su mundo es mucho más competitivo que el de sus padres y por ello se preparan a fondo. Estudian en buenos colegios, universidades, se reenganchan a nuevas licenciaturas, masters, postgrados, cursos de doctorado...pero siguen sin tener ninguna garantía de éxito. Ni siquiera éxito precario para ir tirando.
Más les vale no sacar el tema trabajo ya que seguramente habrá un contrato-basura en alguna empresa. Trabajo de canguro por unos pocos euros la hora. Clases particulares al mismo precio.
Tienen dinero para poder salir a divertirse pero no para independizarse. Podrían comerse el mundo pero el mundo se les come a ellos.
Dicen por ahí que la familia ha abdicado de responsabilidades. La escuela ha perdido la identidad. El profesorado se siente desmotivado y sufre depresiones, pero nuestros jóvenes estudian más que nunca. Compiten por la matrícula de honor. Saben que compitiendo pueden acceder a un supuesto buen trabajo.
Lo que sí les queda es la noche. Su reino. También las madrugadas.
No saben lo que les depara el futuro y se preparan por si acaso...
Desde aquí quiero felicitaros, jóvenes, por lo que hacéis y desearos mucha suerte.

5 comentaris:

Montse ha dit...

tens raó bruguers, el que els hi espera als nostres fills, es un futur super-competitiu, i una societat destructora.
Jo intento fomentar la cultura i l'estudi com a fet prioritari a casa, i sempre i sobretot al meu fill gran, li dic que ha d'estudiar per treballar en alguna cosa que li agradi, i tot i això no hi ha garanties, però jo que tinc l'experiencia de no haver estudiat, ara vull fer-ho per alliberar-me d'una feina que com a persona no m'ompla, no mem desagrada, i l'horari es bo, però als meus 41 anys no em sento satisfeta, sento que em queda alguna cosa pendent, i crec que es això.
Bé et deixo de rotllos, em de començar nosaltres per ser millors persones, més generosos, i solidaris, i que els nostres fills siguin sobretot millors persones.

Clodovico ha dit...

jajaja es cierto, hablar de trabajo en estos tiempos es deprimente

Anònim ha dit...

Vaya, gracias jajaja :)

Qué gran entrada y qué razón llevas...

La competitividad que existe actualmente es alucinante. Y lo peor de todo es que la vivo a diario..

Saludetes ;)

Brie ha dit...

No hace falta ser muy joven para tenerlo crudo, crudo... (Brie=31) :D

Bruguers ha dit...

Brie, yo lo tengo crudísimo y tengo 47. Teóricamente hace años que debería tener estabilidad en el trabajo y, seguramente, también económica pero primero a mi marido y luego a mí nos ha tocado cierre y traslado de empresa con lo cual hemos tenido que empezar de nuevo. Lo que nos diferencia de los más jóvenes es el acceso a la vivienda. Nosotros lo tenemos resuelto. Pero todo lo demás...